Classic Camera Collectors Club
Informatieve website van Frank Lakiere

Nepal 2001 : trekking rond de Annapurna


Voor meer foto's over Nepal kan je de fotogalerij bekijken

Voor diegenen die een trekking in het hooggebergte plannen : lees zeker deze belangrijke informatie in verband met HOOGTEZIEKTE.


De voorbereiding

Na heel wat wikken en wegen besloten we dit jaar tijdens de vakantie eens in de Himalaya rond te trekken. Maar een georganiseerde trekking lijkt minder aantrekkelijk. En dus gaan we eerst informatie zoeken of het anders ook te doen is.
Er is heel wat te vinden op internet, maar de beste informatie krijgen we toch van collega's die enige jaren geleden de trekking gemaakt hebben. Zij geven ons heel wat nuttige tips en na een avondje samen dia's kijken hebben we een idee wat we daar allemaal kunnen verwachten.

Maar eerst moet je de vlucht naar Kathmandu regelen en dat is iets gecompliceerder dan gewoon een ticket kopen. Er zijn weinig maatschappijen die directe vluchten organiseren. Transavia is de beste keuze: niet al te duur (925 EUR p.p.) en we vertrekken vanuit Schiphol.
En je moet er blijkbaar vroeg bij zijn! In januari proberen we nog een vlucht te boeken voor oktober, maar alles is al volzet. Wel kunnen we nog op 5 november vertrekken en een maand later terugvliegen. We kopen deze tickets en nu blijven er ons nog 2 dingen te doen: onze uitrusting kopen en onze conditie aanscherpen.

Het allerbelangrijkste is een paar goede bergschoenen. Er is een grote keuze, maar een passend model vinden is toch niet vanzelfsprekend. Wij ondervonden dat aan den lijve : ons eerste paar schoenen geeft problemen, vooral door een te hoge druk op de Achillespees. We moesten uiteindelijk allebei een ander model kopen.

De volgende maanden wandelen we wat tijdens de weekeinden, maar het is eigenlijk meer onze schoenen inlopen dan conditietraining. Wanneer we eindelijk uitkijken voor de rest van onze uitrusting, zoals microfiber ondergoed, fleece trui en andere speciale kledij,... is het al oktober.
Ondertussen gaan we ook nog naar het Tropisch Instituut om de nodige spuitjes en wat andere nuttige informatie.

Juist voor het vertrek pakken we alles in en omdat we onze rugzak zelf zullen dragen is het belangrijk om het gewicht te beperken, maar er mag ook niets essentieels ontbreken. Na veel wikken en wegen krijgen we uiteindelijk al het nodige in een rugzak van "maar" 14 kilo per persoon.




DAG 1: Antwerpen (België) - Kathmandu (Nepal)

We vertrekken met de trein in Antwerpen Centraal om 3 uur 's middags. Twee uur later komen we aan in Schiphol. Daar moeten we inchecken voor 7 uur. Het vertrek is voorzien om halftien.
Het vliegtuig vertrekt stipt en we zijn op weg voor een lange, lange, lange vlucht naar Kathmandu, met een tussenlanding in de Verenigde Arabische Emiraten. We landen op de luchthaven Tribhuvan (Kathmandu) om 12.10 uur (Nepalese tijd).

Nadat we onze bagage opgehaald hebben moeten we nog een visum kopen. Dat is verplicht te betalen in dollars (30 USD). En dan kunnen we Nepal binnen!
We worden direct belegerd door taxichauffeurs en hotelbedienden, die ons naar Thamel, de toeristenwijk in Kathmandu, willen loodsen. Er is er een die een foldertje bijheeft met foto's en een beschrijving van hotel SWONIGA. Het ziet er goed uit en de prijs is niet overdreven. We besluiten met deze man mee te gaan.

De eerste rit met een taxi door Kathmandu is echt een belevenis: je gelooft je ogen niet. Het verkeer is echt chaotisch, maar de snelheid is gelukkig redelijk laag. De verkeersregels, speciaal wat betreft de voorrang, zijn nogal mysterieus. Na enkele dagen meen ik te kunnen besluiten dat de voorrangsregel luidt: "degene die eerst toetert heeft voorrang."

We komen toch veilig en wel in Thamel aan en hotel Swoniga is inderdaad mooi en proper. De prijs is met 10 dollar/nacht niet al te hoog en we zullen er toch maar 2 nachten blijven.
Het is al een lange nacht geweest en dus nemen we een douche, rusten even en gaan dan op zoek naar het kantoor van ACAP (Annapurna Conservation Area Project), waar we de toegangsticketten voor de trekking kunnen kopen. Ze kosten hier in Kathmandu 2000 Rps (ongeveer 50 EUR). Je kan ze ook kopen bij het begin van de trekking maar dan moet je er 4000 Rps voor neertellen.
We kuieren nog wat rond in de met toeristen gevulde straten van Thamel en kopen nog kleren waarvan we weten dat die hier goedkoop zijn: bv. een regenjasje met Gore-tex voor 1000 Rps.



DAG 2: Kathmandu

Goed en vooral lang geslapen! We worden pas wakker tegen 10 uur.
Het is mooie zonnige morgen en we ontbijten in de tuin naast het hotel. We zitten daar tussen tropische bomen met citrusvruchten, papayas en prachtige bloemen. De rest van de dag zullen we de stad bezoeken.
Binnen het district Thamel is het redelijk druk: toeristen, riksjas en taxis. Bij de ingang van Thamel staan er politiemensen die het verkeer zoveel mogelijk buiten houden. Wanneer je je begeeft buiten de grenzen van Thamel is het een echte heksenketel: mensen, auto's, vrachtwagens, motos en brommers, lawaai, stof en stank...
Maar er is natuurlijk ook Durbar Square met het vroegere koninklijk paleis en de hindoe tempels. Hier kan je even verpozen. Tenminste als je de hardnekkige gidsen kunt afschudden. Er is verder ook een mooie vijver met midden erin een hindoe tempel. Jammer genoeg is het niet toegelaten om die nu te bezoeken.
Swayambhunath tempel met de ogen van Boeddha En dan kom je in de straten waar het krioelt als in een mierennest. Hier wordt je omgeven, overspoeld door Nepalis, duizenden en nog eens duizenden. En toch heb je nooit een gevoel van onveiligheid, maar eerder van vriendelijkheid.
Uren later zijn we weer in Thamel dat nu een relatief rustige plaats lijkt. Hoog tijd voor de laatste voorbereidselen.

Voor het transport naar Besi-Sahar hebben we de mogelijkheid om een toeristenbus te nemen tot Dumre en dan verder met een taxi of we kunnen met een publieke bus direct tot Besi-Sahar. We kiezen voor de publieke bus en vragen in het hotel om voor ons 2 ticketten en een taxi te regelen voor de volgende morgen. Het openbaar vervoer nemen is wel de goedkoopste maar niet de beste beslissing, zoals we de volgende dag zullen ondervinden.

's Avonds zitten we op het dakterras van het hotel met uitzicht op de verre bergen en met dichterbij de tempel Swayambhunath met de Ogen van Boeddha die uitkijken over de vallei van Kathmandu.



DAG 3: van Kathmandu naar Besi-Sahar

Halfzes 's morgens en de telefoon gaat!! Tijd om op te staan en vlug te ontbijten.
Een half uurtje later is de taxi er om ons naar het centrale busstation te brengen. Het is er wel eventjes zoeken maar we vinden uiteindelijk onze luxe-bus. Daar zie je maar weer hoe relatief het woord "luxe" is. De bus is wel een van de betere exemplaren maar het is toch een oud, versleten vehikel met heel weinig beenruimte en met zitjes die zeer weinig comfortabel zijn. Het zal niet echt een prettige reis worden.

De weg naar Besi-Sahar is lang en bochtig en aangezien de bus zelden een snelheid van meer dan 30 km/h haalt en er ook een drietal sanitaire en eetstops voorzien zijn, zal de reis ongeveer 8 uur duren. Het landschap is heel mooi maar ik kan er maar weinig van genieten want ik zit echt heel ongemakkelijk en heb daarbij ook last van wagenziekte. Het is een verademing als we rond halfdrie in Besi-Sahar aankomen.
We zijn nauwelijks van de bus of het begint nog te regenen ook. Gelukkig duurt dit maar een kwartiertje en kunnen we dan op zoek naar logies. We nemen een chalet in GURUNGU COTTAGE.
We verkennen nog de eerste kilometers van het pad dat we morgen zullen volgen en 's avonds blijven we in de tuin rond de cottage eten en praten met Chris en Herta. Chris komt uit Nieuw-Zeeland en zijn vriendin Herta is Duitse. We zullen hen de volgende weken wel meer ontmoeten.



Bovenstaande foto is genomen door een Amerikaanse spionage-satelliet en geeft een beeld van de Annapurna bergketen.
De rode lijn geeft de route aan via de Marsiyangdi vallei (onderaan rechts) over Manang tot Thorung-La.
Vanaf Kagbeni gaat de tocht verder door de Kali Ghandaki vallei (links).
ABC = Annapurna Base Camp, het einddoel van de Annapurna Sanctuary trekking.




DAG 4: van Besi-Sahar (760 m) naar Bahundanda (1260 m)

Opstaan om 6 uur is de gewoonte. We hebben niet erg goed geslapen, waarschijnlijk omdat onze biologische klok nog niet aangepast is.
We gaan direkt op stap en stoppen onderweg voor een ontbijt in een van de vele eetbarakken langs het pad: thee, ei, doughnut. We komen ook onze eerste ezelskaravaan tegen. De komende weken zullen we er dagelijks verschillende ontmoeten. Een gouden regel bij het kruisen van een ezelskaravaan is om altijd langs de bergwand te blijven. En op de bruggen is het ook aangeraden om voorrang te verlenen aan de ezels.
We gaan dan verder naar Bhutule en we zien onderweg aan de rand van een bos enkele wilde apen. In Ngadi stoppen we om te eten.
Het is ondertussen zeer zonnig en warm.
Terwijl we op het eten wachten, trekken we onze schoenen en kousen uit en drogen ze in de zon.
Dan gaat het richting Bahundanda. En dat is wel even uit een ander vaatje tappen!
Het dorp ligt op een heuvel op 1260 m hoogte en het is een steile klim van zo'n 500 m. We zijn bekaf als we boven komen en boeken een kamer in het eerste hotel dat we tegenkomen: SWISS ALPEN hotel. Het hotel wordt uitgebaat door een echte Zwitser, die gehuwd is met een Nepalese. De kamer kost 120 Rps en er is een propere badkamer maar met enkel een koude douche, want het warm water is op. Dat is wel vaker een probleem omdat het water opgewarmd wordt door zonnecollectoren. Meestal hebben alleen degenen die eerst aankomen een warme douche.
Maar het eten is er wel voortreffelijk.



DAG 5: van Bahundanda (1260 m) naar Chumje (1410 m)

Ontbijt om halzeven: pannenkoek met honing en thee.
En dan op stap en direkt een grote ontgoocheling: buiten het dorp is er een steile daling! Al het klimmen van gisteren was dus moeite voor niets.
Op weg naar Chumje volgen we de rivier en we komen ook langs enkele prachtige watervallen.
's Middags stoppen we in Jagat en daar ontmoeten we heel wat trekkers die vanuit richting Manang komen. Even zijn we ongerust omdat we deneken dat dit betekent dat de overtocht van de Thorung-La onmogelijk is door sneeuwval, maar het is een groep die een trekking rond de Manaslu heeft gedaan en nu op de terugweg is naar Besi-Sahar.

De weg langs de rivier loopt soms over erg smalle paadjes. Niet echt een plezier voor iemand met hoogtevrees, maar ook niet onoverkomelijk. De andere ezels lopen er immers ook over.
Verschillende malen gaan we over lange hangbruggen de rivier over. Het zijn meestal nieuwe metalen constructies: stevig en veilig en dus geen enkel probleem.
We lopen hier alleen met de natuur, de heuvels, de blauwe hemel en de Marsiyangdi rivier. Het geluid van deze wilde bergrivier zal ons de komende week dag en nacht vergezellen.
We logeren in Chumje in het TIBETAN hotel (80 Rps/kamer). In deze streken groeit de marihuana in het wild. De handel en het gebruik zijn dan wel verboden, maar toch krijgen we tijdens het eten (dahl baht en pizza) een aanbod van een jonge Nepalees om zijn zelfgekweekte marihuana te kopen.




DAG 6: van Chumje (1410 m) naar Bagarchhap (2160 m)

Rond 6 uur staan we op en ontbijten met appelpannenkoek, chapati (soort plat brood), jam en koffie.
Om halfacht zijn we al onderweg en het pad lijkt nu minder steil dan de 2 vorige dagen. Misschien worden we het klimmen al gewoon.
De Marsiyangdi stroomt hier door een diepe kloof en verdwijnt geregeld tussen enorme rotsblokken. Maar nabij Tal opent de kloof en is er een brede open vlakte op 1650 m. We verlaten nu de provincie Lamjung en komen in de provincie Manang.
Het is gemakkelijk lopen in dit dal, maar algauw moeten we via een hangbrug de rivier over en komen zo in Kharte, waar we blijven eten en rusten. Hierna komt er weer klimmen en dalen tot Dharapani (1920 m). Hier is de Tibetaanse invloed duidelijk, want bij de ingang van het dorp staat een chorten. Dit is een poort met daarop 3 torentjes, geschilderd in wit, rood en zwart.

Een uurtje later bereiken we Bagarchhap, vanwaar we een mooi uitzicht hebben op de Manaslu en op Annapurna II. Het PISANG GUEST HOUSE heeft wel nog een kamer, maar het warm water is al op en het is pas halfdrie. Aangezien we hier in een dal zitten verdwijnt de zon al om 4 uur achter het Annapurna massief. Zonder de direkte zonnestralen wordt het vlug redelijk koud en om op te warmen kruipen we eventjes met kleren aan in de slaapzak. Om 7 uur kunnen we eten: een soort loempia en een groentencurry. En dan vroeg naar bed want er is toch niets anders te doen.




DAG 7: van Bagarchhap (2160 m) naar Chame (2620 m)

Weer wakker om 6 uur. We zien een zeer mooie zonsopgang over de Annapurna II.
Na het ontbijt met appelpannenkoeken gaan we op stap, maar we geraken zeer moeilijk op dreef.
En dan gaan we bij een splitsing aan de chorten ook al direkt de verkeerde kant op. We lopen al een kwartier voor we het doorhebben en keren dan maar op onze stappen terug. Zo zijn we al een half uur onderweg en nog geen stap verder.
Hier is het nogal lastig met veel trappen en ook nogal wat grondverschuivingen. Tijd om eens een energiereep te proberen! In Lattemarang stoppen we voor thee op een terras in de zon. Ik mag er foto's maken binnenin een Nepalees huis.
Vandaar gaat het pad verder door bossen en met nu en dan uitzicht op de Annapurna II. Rond 1 uur komen we zo in Kotho aan waar we eten: eieren, loempia en momo's. Dit zijn een soort met groenten gevulde deegpakketjes, gestoomd of gefrituurd. Het lijkt wat op chinese dim-sum.
Tot Chame is het dan nog een gemakkelijke wandeling van een uurtje. We boeken een kamer in hotel HOLIDAY waar we een mooi zicht hebben op de Manaslu. Om 4 uur is de zon weeral uit het dal verdwenen maar de top van de Manaslu schittert nog lang in het oosten.
Het wordt hier al vrij koud en we gaan nog een muts en handschoenen kopen (360 Rps).
's Avonds is de eetzaal verwarmd en kan je rond de houtkachel gaan zitten. De slaapkamer is wel erg fris en 's nachts buiten naar het toilet gaan is helemaal geen pretje.



DAG 8: van Chame (2620 m) naar Pisang (3200 m)

Vandaag gaan we op stap voor een totale klim van bijna 600 m.
Het pad loopt door dennenbossen en gelukkig zijn de stijgingen nogal verdeeld en komen er weinig dalingen aan te pas. In Brathang (2840m) stoppen we voor thee op een zonnig maar niet erg proper terrasje en dan gaan we verder door het bos naar Dhukure Pokhari. Hier eten we in volle zon met zicht op Annapurna II.
We blijven er een uurtje en gaan dan langs een gemakkelijke weg naar Lower Pisang waar we logeren in hotel KHARMA BEAUTIFUL.

Lower Pisang ligt aan de weg en vandaar zien we een 100 m hogerop en enkele km verder Upper Pisang en de besneeuwde top van Pisang Peak.
Voor de zon weg is gaan we Upper Pisang en de boedhistische tempel in aanbouw bezoeken.
Wat we te eten krijgen is nogal eentonig: rijst of noedels met de groente van de dag : vandaag witte kool en wortelen.
H. slaapt slecht doordat ze al 2 dagen last heeft van hardnekkige hoest. Het kan een gevolg zijn van de hoogte. Hopelijk zal dat met een dag acclimatisatie in Manang wat beter worden.



DAG 9: van Pisang (3200 m) naar Bryaga (3475 m)

Op om 6 uur en op stap om 20 voor 8.
De weg is breed, stoffig en licht stijgend. Het eerste halfuur komen we wat moeilijk op gang maar daarna gaat het beter en rond 10 uur zijn we al in Humde waar we stoppen en thee drinken.
De plaatselijke jeugd heeft een of ander feest en ze vergasten ons op een zangrecital. De zon schijnt stralend op de Annapurna III en Gangapurna links van ons en Thulu Peak rechts. Het is gewoonweg zalig!
Iets verderop ligt de kleine luchthaven van Humde waar er juist een vliegtuigje landt.



In Mungi stoppen we rond halfeen. We eten er Yakvlees en wandelen dan op de brede stoffige weg naar Bryaga en het NEW YAK HOTEL, dichtbij de Marsiyangdi en de Annapurna IV. De hoogte is hier dezelfde als van Manang en dus kunnen we evengoed hier een dag acclimatiseren. In het NEW YAK HOTEL zullen we 2 dagen blijven en we nemen een kamer met toilet (170 Rps).
H. heeft nu echt wel last van de hoogte: het hoesten blijft aanhouden en ze heeft ook lichte hoofdpijn. Daarom gaat ze direkt wat rusten en ik ga wat wandelen in het dorpje hogerop.
Het eten in NEW YAK is heerlijk: yaksteak, groenten, frieten en een schaal gekookte aardappelen en rijst met yakvlees curry. Daarbij drinken we enkele flessen bier en ook nog thee. Het gebak, waaronder chocoladecake, lijkt ook heel lekker maar er kan echt niets meer bij.
Als gevolg van de hoogte krijgen we stilaan ook wat moeilijkheden om te slapen. We worden iedere nacht wel enkele malen wakker.



DAG 10: RUSTDAG te Bryaga (3475 m)

Vandaag is het tijd om te acclimatiseren. Dus gaan we gewoon wat wandelen. Zonder rugzak is het toch heel wat gemakkelijker. We gaan over de brede stoffige weg naar Manang. Dit is de grootste stad van dit gebied. Manang is eigenlijk oninteressant: je hebt er hetzelfde als in de dorpjes die we tot nu toe gezien hebben, alleen van alles wat meer. Het uitzicht doet denken aan stadjes in het Wilde Westen, zoals je ze ziet in cowboyfilms.
We lopen er wat rond, drinken een Himalayan Java Coffee en een Fresh Mint Tea, kopen enkele koffiekoeken met kaneel en gaan dan terug naar Bryaga.
Na de middag neem ik buiten wat foto's.
Er is blijkbaar een boedhistisch feest want er komt een groep jongeren langs die muziek spelen en zingen.
's Avonds is er een elektriciteitspanne en dus is er een romantisch diner bij kaarslicht om 6 uur.
En om 7 uur is het tijd om het bed in te duiken en te slapen....



DAG 11: van Bryaga (3475 m) naar Yak Kharta (4018 m)

We vertrekken rond 8 uur. De rekening voor de 2 dagen in een luxueuze kamer plus lekker eten en drinken is 2500 Rps.
We moeten nu klimmen richting Thorung Phedi. Dit kan van hieruit ineens maar dan hebben we wel een hoogteverschil van 1000 m en H. heeft nog steeds last van hoofdpijn. We zullen dus wel zien hoe ver we komen. We hebben meer dan tijd genoeg en kunnen er eventueel een dag langer over doen.
Het weer is uitstekend maar er staat wel een stevige wind. Na Gunsang stoppen we voor de lunch.
Het landschap is adembenemend, zowel letterlijk als figuurlijk, en we nemen een lange rustpauze.


Hierna gaan we nog een uur verder tot Yak Kharka waar we een kamer nemen in het YAK HOTEL, een klein hotel met een gezellige dining room met kachel, maar anders nogal primitieve voorzieningen. Voor een warme douche krijgen we een teil warm water mee.

Het is nu nog geen 2 uur en in de zon is het heerlijk warm maar om 3 uur komt het dal al in de schaduw en wordt het koud.








DAG 12: van Yak Kharta (4018 m) naar Thorung Phedi High Base Camp (4700 m)

We vertrekken vandaag pas rond 9 uur wegens slecht geslapen.
De weg tot Thorung Phedi is slecht gedocumenteerd: de tijdsaanduidingen op de kaart kloppen niet en ook onze Lonely Planet is van weinig nut.
We gaan dus maar gewoon op weg en onderweg volgen we de wegwijzer die de nieuwe route naar Thorung Phedi aangeeft. Dit is een hoge weg aan de rechterkant van de Marsiyangdi vallei. De oude weg aan de linkerkant is door grondverschuivingen nogal gevaarlijk.
Het is prachtig weer maar op deze hoogte is het zelfs in de zon niet echt warm. Doordat we het pad hoog boven de vallei volgen moeten we dus bij Thorung Phedi steil dalen tot bij de rivier en dan weer steil klimmen naar Lower Base Camp op 4450 m. We komen hier aan iets voor 2 uur en we besluiten verder te gaan tot HIGH BASE CAMP op 4700 m.
Dit is nog meer dan 1 uur klimmen. Het nadeel is natuurlijk dat op die grotere hoogte het risico op hoogteziekte ook groter is. H. heeft nog altijd hoofdpijn, maar het is nu wat minder.

Op High Base Camp is er geen verwarmde eetzaal. Ook binnen zit iedereen met zijn warme kleren aan, muts en handschoenen inbergrepen! De sfeer is er wel erg goed en iedereen kijkt vol verwachting uit naar de grote dag van morgen. We spreken er met enkele Amerikanen die al eens over de pas zijn getrokken en die hebben goed nieuws. De klim naar de pas is minder steil dan de klim van Low Base Camp tot High Base Camp. Van hier tot de pas is het nog ongeveer 2 uur klimmen.
We drinken warme thee om de kou te verdrijven en gaan vroeg slapen.



DAG 13: van High Base Camp(4700 m) naar Muktinath (3710 m)

Door de hoofdpijn en het hoesten heeft H. helemaal niet kunnen slapen en ik voel me ook niet echt lekker. Als je al even indommelt wordt je weer wakker omdat heel wat groepen al vanaf halfvier in de weer zijn om als eerste in het donker te vertrekken. Zo kunnen ze op de Thoring La pas zijn om de zonsopgang mee te maken. Maar dit is niet zonder risico, want het pad is soms glad door sneeuw en ijs.
We overwegen nog om vandaag terug af te dalen en een extra dag in Low Base Camp te blijven, maar omdat het toch "maar"2 uur klimmen is tot 5416 m en we vandaar dan 1700 m dalen tot Muktinath besluiten we om rond 7 uur de aanval op de pas te beginnen.
Het is al direkt klimmen op kronkelende grindpaadjes langs grindheuvels van honderden meter hoog. Het is echt uitputtend: enkele stappen klimmen en stoppen om te ademen en te recuperen. Zes, zeven keer bereik je een heuveltop en dan blijkt er daarachter een nieuwe beklimming te wachten. Maar om 9 uur bereiken we uiteindelijk de top van de Thorung La Pass op 5416 meter!


We nemen vlug enkele foto's en haasten ons weg van deze onhergbergzame hoogte. We hebben nu een lange daling voor de boeg. Tijdens het afdalen recuperen we zeer snel en na een halfuurtje nemen we een korte klim. Dit gaat heel wat vlotter dan een gelijkaardige klim voor de top. Verder is het dalen, dalen en nog eens dalen.
Het landschap is overweldigend met ongelooflijke vergezichten op de Himalaya.


Dit constant dalen is wel erg belastend voor de knieën en dus rusten we nu en dan en genieten van de zon en van het landschap. Er komen ook enkele groepjes vanuit Muktinath naar boven geklommen. Dit is echt afzien want die moeten tot de pas 1700 m klimmen en dan nog eens 700 m dalen tot High Base Camp.
Uiteindelijk bereiken we ergens halfweg het hotel "Thorung La". Hier drinken we een flesje cola, maar het is er zo vies dat we er niet aan denken om daar te overnachten.


Dus dalen we verder tot Muktinath waar we om 5 uur aankomen. Er is nog plaats in het NORTH POLE hotel. Als je niet bij de allereersten aankomt is het warm water al opgebruikt. Door de strenge nachtvorst zijn er ook enkele buizen van de waterleiding kapotgevroren en zo wordt het weer douchen met een emmer warm water.
De North Pole is volgens Lonely Planet het hotel met de beste keuken van Muktinath. We eten we inderdaad erg lekker en gaan gewoontegetrouw vroeg slapen. Nu slapen we heel wat beter. De lagere hoogte en de vermoeidheid na de lange tocht zitten er allicht allebei voor iets tussen.



DAG 14: Muktinath (3710 m)

Rustdag!! Na gisteren hebben we wel even rust verdiend. Muktinath is een gezellig maar druk stadje, helemaal anders dan Manang. Het is ook een belangrijke bedevaartsplaats, zowel voor boedhisten als voor hindoes.
Rond 9 uur komt de zon over de bergen en dan schiet iedereen wakker. De ezelskaravaan richting Jomoson vertrekt en de stalletjes worden opgezet, wachtend op de toeristen en bedevaarders. Je kan er van alles kopen: beeldjes van Boeddha, maar ook van Sjiva, Ghanesj en andere hindoegoden, tapijten en kleding in yakwol, hasj-pijpjes, gebedsmolens, koperen 'singing bowls',...
's Middags bezoeken we het ommuurde klooster met de grote tuin vol vlaggen. Deze plaats is al heel lang een bedevaartsoord omdat er een bron is waar samen met water ook brandend aardgas ontsnapt. Zo heb je bij deze bron dus water, aarde en vuur samen. Naast de grote boedhistische tempel is er ook een Visjnoe tempel waar we even binnen mogen kijken en een foto nemen. We maken ook nog een wandeling door het grote park en dalen dan weer af naar Muktinath. Terug in de North Pole eten we op het dakterras moussaka en tacos en blijven lekker lui in de zon zitten. We kijken naar de bedrijvigheid en naar de imposante Dhaulagiri.
Die nacht slapen we heel wat minder goed. Rond halftwaalf schrikken we wakker van een hels lawaai. Een groep pelgrims die even buiten het dorp kamperen hebben waarschijnlijk een viering van volle maan of zoiets en ze maken lawaai met potten, pannen en trompetten. Samen met ons zijn alle honden kilometers in de omtrek wakker geschoten en die blijven nog wel een kwartier lang blaffen.




DAG 15: van Muktinath (3710 m) naar Jomoson (2710 m)


Na de onderbroken nachtrust zijn we al op om 6 uur. Spijtig dat we niet wat langer kunnen blijven, maar we moeten echt verder. Dus ontbijten, inpakken en wegwezen, samen met de ezelskaravaan.
Terwijl we verder dalen tot Jarhkot en dan over een brede weg tot Kingar beheerst de Dhaulagiri de westelijke horizon.
Uiteindelijk zien we beneden ons de brede vallei van de Kali Ghandaki. Een steile daling brengt ons tot in Kagbeni waar we eten in de Holiday Inn. Behalve de naam is geen enkele overeenkomst met de bekende hotelketen. We gaan na het eten verder in de bedding van Kali Ghandaki. Maar dan steekt de wind op waarvoor deze vallei zo berucht is. Het is een echte Mistral en we moeten nog ettelijke uren tegen die stormwind optornen voordat we Jomoson bereiken.
Jomoson is een belangrijke stad: er is o.a. een grote kazerne, een vliegveld, een hospitaal, een bank, een postkantoor en zelfs een kunstgalerij.
Wij zijn echter op zoek naar een apotheek, want er is waarschijnlijk een vlo of iets in die aard in een van de slaapzakken trechtgekomen en het beestje bijt. We willen insecticide om het ongedierte te verdelgen.
Nabij Mustang Hospitaal is er een apotheek, maar hier hebben ze geen insecticide. We worden wel doorverwezen naar een andere apotheek bij het vliegveld, waar we evenmin insecticide kunnen kopen.
Dan maar terug naar Mustang Hospitaal, waar ik een dokter aanklamp. Na lang aandringen gaat hij iets zoeken in de ziekenhuisapotheek. Zijn oplossing is eenvoudig: polaramine. Dit is een antihistaminicum en hoewel het niets doet aan de oorzaak van de beten, zal dit de jeuk bestrijden.
In de omgeving van het vliegveld zijn er heel wat hotelletjes. We nemen een kamer met bad. Er is een elektrisch waterverwarmer, zodat we zeker zijn dat we een warme douche kunnen nemen. Er is zelfs TV en op BBC World volgen we het laatste nieuws.

Voor het avondeten zitten we samen met een Australisch koppel, gezellig met de vuurpot onder tafel. We besluiten de avond met appel- en abrikozenbrandewijn en gaan pas na 8 uur slapen.



DAG 16: van Jomoson (2710 m) naar Tukuche (2590 m)

Na een lekkere warme douche gaan we op stap. We ontbijten in de 'German Bakery' naast het vliegveld. Op Jomoson Airport is het nu een drukte van belang. Er vliegen voortdurend kleinere vliegtuigen af en aan. Ze vliegen niet over de bergtoppen maar volgen het dal van de Kali Ghandaki.
Om 8 uur gaan we opnieuw stappen. Het Annapurna massief en dichterbij de toppen van de Nilgiris blijven de horizon beheersen.
Iets voor Marfa ligt er een grote steen witgeschilderd met hierop volgende tekst: Get your shoes repaired by the skilled 25 years experienced cobbler at Marpha shoes repairing centre Marpha.
We bereiken Marfa rond 10 uur en de kale vallei wordt nu plots een landbouwgebied met overal fruitbomen, vooral appelbomen. Bij een appeltaart en koffie op een dakterras bekijken we even de kaart: we hebben nog zeker 10 dagen om wat volgens de kaart in 5 dagen kan afgelegd worden. Tijd zat dus! <br>
Of zoals Chris Blackman opmerkt: Waarom zou je je haasten: de gletsjers haasten zich niet en zie eens wat ze tot stand brengen.
Na dit oponthoud begint de wind stilaan weer aan te wakkeren. Het is nog bijna 3 uur tegen de wind in ploeteren tot Tukuche. Ondertussen wordt het ook meer en meer bewolkt, maar het regent niet.
Het eerste hotel is de HIGH PLAINS INN (annex Dutch Bakery). We stappen er binnen en worden in het nederlands verwelkomd. Het hotelletje is eigendom van een Nederlander die als student in Amsterdam een Nepalese studente leerde kennen. Ze zijn dan getrouwd en zijn hier dit hotel begonnen.
Het hotel is nieuw en kraaknet en er is een open haard. Het eten is uiterst verzorgd en lekker. We nemen er direkt de beste kamer: zithoek, goede bedden, volledig uitgeruste badkamer waarin zelfs handdoeken voorzien zijn. En dat allemaal voor 500 Rps.

We eten wat en dan gaat H. rusten, terwijl ik even de berg naast het hotel ga beklimmen. Hoog boven Tukuche zijn de boeren aan het werk op hun veldjes. De zon is nu volledig weg en het wordt echt kil. Ik haast me naar beneden en ben rond 4 uur terug in het hotel. We gaan dan samen nog even door Tukuche lopen, maar er is echt niets te beleven: de enkele winkeltjes zijn al dicht en de opgezette Yak in het 'Yak hotel' is niet echt een omweg waard.

We laten ons 's avonds de verse pasta met spinazie en tomatensaus, gevolgd door een kaasplank goed smaken, waarna we nog wat blijven praten rond de open haard.



DAG 17: van Tukuche (2590 m) naar Ghasa (2010 m)

Zeer goed geslapen!! Om 7 uur staat ons ontbijt al klaar en een uurtje later zijn we alweer op weg. Het is echt wel beter om zo vroeg mogelijk te vertrekken want na 10 uur is er weer die striemende wind te verwachten. We passeren Larjung met een mooie tempel op de berghelling.
Nu is de zon er ook en het wordt aangenaam warm.
Middenin de verlaten Kali Ghandaki ontmoeten we een vrouw die daar gewoon zit naast een mand en appelen verkoopt aan de paar passerende trekkers.
Even later doet H. een wanhopige sprong over een beekje en krijgt natte voeten! Dus stoppen we dan maar om te eten en om droge sokken aan te trekken.
Rond 11 uur is de zon alweer achter de wolken verdwenen. Bij Kokhetanti steken we de rivier over en iets voorbij Dhampu versmalt de kilometersbrede vallei plots tot een kloof van van enkele meters.
Hier steken we opnieuw over en eten in Hotel Mountain View (Lete). In de Engelstalige menukaarten hebben we heel wat leuke fouten ontdekt, maar hier serveren ze 'Snakes' waarmee ze allicht 'snacks' bedoelen.

Hierna is het weer dalen in een bebost gebied waar heel wat hout gekapt wordt. We moeten enkele keren de rivier over en er zijn ook enkele plaatsen waar er recent aardverschuivingen geweest zijn. Even voor Ghasa is er aan de overkant van de kloof een indrukwekkende aardverschuiving geweest: honderden meters hoog en kilometers lang is de bergwand ingestort.
We komen bij Ghasa aan en willen in het EAGLES NEST hotel logeren. Maar Ghasa bestaat uit 3 dorpjes die kilometers ver van elkaar af liggen. Eagles Nest is natuurlijk in het laatste dorpje gelegen en we komen daar pas aan om kwart voor 4. Het is dus weer een lange dag stappen geweest.
Al is Eagles Nest dan allicht een van de beste hotels in Ghasa, het is wel even anders dan onze vorige kamers met badkamer en toilet. Hier moeten we voor het toilet de trap af en naar buiten. Ik heb wat last van pijn in mijn beenspieren en trappen lopen valt niet mee. Bij de kachel praten we nog wat met een drager, die ons kon vertellen dat we het goed getroffen hadden met het weer. Enkele weken eerder was er op Thorung La hard heel veel sneeuw geweest. De pas was toen zelfs enkele dagen gesloten.



DAG 18: van Ghasa (2010 m) naar Tatopani (1190 m)

Na een bewolkte ochtend trekt de hemel open na 8 uur. De weg is nogal golvend, nu eens klimmen en dan weer dalen tot bij de rivier. We wandelen nu voornamelijk door bebost gebied, dat steeds meer een tropisch uitzicht krijgt: bamboe, bananebomen, exotische bloemen en uiteindelijk ook appelsienen en pompelmoezen.
In Titre stoppen we om te eten en gaan dan verder naar Dana.
Dit is een landbouwgebied met rijstvelden, boomgaarden en groententuinen, allemaal omgeven met stenen muurtjes.
Na Dana is het nog een half uur tot Tatopani, dat we binnenkomen na een steile afdaling.
Het stadje bestaat uit één enkele lange winkelstraat met centaal het hotel DHAULAGIRI. De tuin is prachtig met overal citrusbomen, enorme kerstrozen en een grote groententuin.
We kunnen hier een chalet in de tuin huren voor 80 Rps.
Achterin de tuin kun je langs een trap afdalen naar de rivier en naar de warme bronnen. Dit zijn 2 grote betonnen baden van 5 op 5 meter, waarin heet water uit een warmwaterbron stroomt. Je kan er voor 10 Rps een bad nemen : heel heel warm, maar ook zeer ontspannend.
Na een half uurtje sudderen zie ik eruit als een gekookte kreeft en is het hoog tijd om af te koelen.

Hoewel de Lonely Planet hoog oploopt met de kwaliteit van de keuken van hotel Dhaulagiri vinden wij onze steak en de kip met groenten niet echt denderend. We maken nog een wandeling door de winkelstraat, maken een praatje met enkele Tibetaanse vluchtelingen die hier een winkeltje hebben en gaan rond halfacht slapen.

Morgen moeten we kiezen of we klimmen naar Poon Hill of de lage weg naar Beni nemen.



DAG 19: van Tatopani (1190 m) naar Sikha (1935 m)

Heel goed geslapen, want de bruisende rivier overstemt alle storende geluiden (zoals bv. snurken).
Na het ontbijt vertrekken we iets na 8 uur. De weg loopt langs meerdere aardverschuivingen. Hier is enkele jaren geleden een deel van Tatopani van de bergwand in de rivier gestort.
Een goed halfuur later komen we aan de splitsing: het gemakkelijke pad gaat naar Beni, het moeilijke pad klimt naar Ghorepani. We hebben nog tijd en goesting en dus nemen we de moeilijke maar ook zoveel mooiere weg omhoog.
Het pad klimt direkt langs stenen trappen en het blijft alsmaar stijgen. We lopen door bossen met rododendrons van wel 15 m hoog. Het weer is wat nevelig zodat het verwachte uitzicht wat tegenvalt.

Na uren en uren klimmen komen we uiteindelijk rond 2 uur in Sikha aan waar we overnachten. Dit is een redelijk groot dorp maar zonder winkels. Wel is er de mogelijkheid om Yak kaas te kopen.
Rond halfeen 's nachts worden we opgeschrikt als op de weg een lawaaierige groep met fakkels passert. Het schijnt dat er in Pokhara en Kathmandu moeilijkheden geweest zijn met Maoisten, waarbij een dertigtal politiemensen zouden gedood zijn. In Pokhara zouden ze ook een bank geplunderd hebben. Maar dat zijn geruchten en hier in de bergen is er verder niets van deze problemen te merken.



DAG 20: van Sikha (1935 m) naar Ghorepani (2990 m)

Het weer is vandaag schitterend: de Dhaulagiri met Tukuchi peak en het topje van Nilgiri Zuid zijn goed te zien.
We lopen weer door een bosgebied en hoe hoger we komen hoe imposanter de Dhaulagiri wordt. Nabij Goptekarka duikt boven een nabije bergrug ook de Annapurna Zuid op.
We stoppen hier en rusten wat uit in de zon. Het is zondag en blijkbaar ook een rustdag voor de Nepalezen, want er zijn zo goed als geen dragers te bekennen en we missen ook de ezelkaravanen.
Een uur later zijn we in Chitre net onder de top van Annapurna Zuid. Ons eten bestaat uit aardappeltjes met een omelet, ui en tomaat en appelbeignets met vanillesaus. Het duurt bijna een uur voor we ons eten krijgen, maar het is dan ook echt de moeite van het wachten waard. Vooral de appelbeignets zijn ongelooflijk lekker.
In Ghorepani kiezen we voor het HILLTOP hotel. Dit is de hoogste lodge en we krijgen er een hoekkamer.
Vanuit ons bed hebben we een onvergetelijk panoramisch zicht met links de Dhaulagiri en dan verder Tukuchi Peak, Damphus, de toppen van de Nilgiris, Annapurna I, Tarke Dang en Hunchuli.
We gaan vanavond vroeg slapen want morgenochtend willen we de zonsopgang op Poon Hill zien.





DAG 21: van Poon Hill (3210m) naar Hille (1735m)

Op om 10 voor 5 en een kwartier later al op weg naar Poon Hill.
Het is stikdonker en we gebruiken onze zaklamp om het pad te vinden, maar het klimmen gaat wel vlot zonder die zware rugzak. Een klein uur later zijn we op de top van Poon Hill en is het wachten op de zonsopgang. Het is erg koud maar het zicht op de hoge Himalayatoppen rondom is echt de moeite waard. Rond halfzeven schijnen de eerste zonnestralen op de toppen van de Dhaulagiri en Annapurna. Het is een heel mooi schouwspel maar we hebben het ondertussen zo koud dat we vlug de afdaling beginnen en rond 7u10 zijn we terug in het hotel voor het ontbijt.

Daarna vertrekken we voor een lange afdaling naar warmere streken. De afdaling gaat redelijk gelijkmatig en we zijn 's middags al in Banthanti waar we een lange pauze nemen op een zonnig terrasje met zicht op de Macchupukare.
En dan dalen we verder en vanaf Ulleri begint een echt steile daling met voornamelijk eindeloze steile trappen tussen de rododendronbossen. Wat beklagen we de sukkelaars die deze weg omhoog klimmen naar Poon Hill... maar wij waren 2 dagen geleden natuurlijk ook evenzo sukkelaars die van Tatopani naar boven klommen.

Enkele uren later zijn we in Hille. We hebben vandaag een 1750 meter gedaald en we voelen het in onze knieën.
's Avonds komen enkele Tibetaanse meisjes even buiten het dorpje een kleine rommelmarkt opzetten. Ze verkopen kralen, textiel en koperen spullen. Ik koop er een koperen kandelaar in de vorm van een lotusbloem en een oud hangslot in de vorm van een hond.



DAG 22: van Hille (1735m) naar Naya Pul en Pokhara

Voor onze laatste nacht in de Annapurna Conservation Area hebben we goed geslapen. De daling is nu minder steil en we wandelen tussen rijstvelden en langs een riviertje naar Nathantanti, waar we even rusten en dan wandelen we rustig verder naar Birethanti. Er is een huwelijk in het dorp en het gaat er feestelijk en luidruchtig aan toe!
Nabij de rivier is de laatste checkpost van de politie en wat verderop nog een van ACAP.
Na ons middageten gaan we de brug over en wandelen rustig naar Naya Pul, dat ons wel enigszins aan Besi Sahar doet denken, alleen is het hier minder troosteloos.
En zo bereiken we uiteindelijk de hoofdweg met het busstation, waar we na 10 minuten al een bus naar Pokhara kunnen nemen. Deze bus is al even oud en versleten als de bus naar Besi Sahar, maar nu duurt de rit maar 3 uur.
In Pokhara stappen we niet af bij het busstation maar we rijden nog even door naar Lakeside.

We besluiten om te voet naar het meer te lopen en daar een hotel te zoeken als er een fietser stopt die ons vraagt om naar zijn hotel mee te gaan: dichtbij het meer en slechts 300 Rps voor een kamer met bad en WC en zonnig terras.
En zo zitten we hier nu in het Blue Heaven Guest House, een klein en rustig hotel met een grote tuin vol bloemen en ook papaya- en bananebomen. Voor zover we kunnen zien zijn we hier de enige klanten. Net als we besluiten om eventjes tot aan het meer te wandelen komt iemand uit de keuken met een schaal papaya als welkomstgeschenk. We besluiten dan maar de ontdekking van Pokhara Lake tot morgen uit te stellen en blijven eten in de tuin.



DAG 23 tot 25: Pokhara

Hotel Blue Heaven is nu onze thuisbasis voor enkele rustige dagen.
Het meer van Pokhara is heel groot en in de verte zie je Himalaya. Maar je kan niet rond het meer wandelen. Je hebt wel een grote winkelstraat met hier en daar een zijstraatje dat dan op het meer uitkomt en waar je een bootje kan huren.
Pokhara leeft duidelijk van de toeristen: boeken, postkaarten, Tibetaanse spullen, textiel, trekking materiaal, fotomateriaal (weinig toestellen), restaurantjes, kappers, wisselkantoren,...
Wij gaan enkele uurtjes wandelen en dan eten in de Hungry Eye (aanbevolen door Lonely Planet). Het is een echt mooi restaurant en we kiezen elk een visschotel. Niet slecht maar zeker niet schitterend. We betalen uiteindelijk 800 Rps en daarvoor kan je in de kleinere eethuisjes wel 8 keer gaan eten!
's Nachts worden we voor het eerst lastig gevallen door enkele muggen. In de bergen was er geen enkele mug te bekennen geweest, maar gelukkig hebben we onze muggenmelk.
Deze dag gaan we wat inkopen doen en postkaarten versturen. We boeken ook onze terugreis naar Kathmandu en telefoneren naar Transavia voor bevestiging van onze vlucht.
Dit is onze laatste nacht in Pokhara en ik slaap heel slecht.

DAG 26: van Pokhara naar Kathmandu

We moeten ook vroeg op want de bus vertrekt al om 7 uur. De mini-bus die wij geboekt hebben is vervangen door een grote zogenaamde luxe-bus. We vertrekken stipt en 2 eetstops en 8 uur later zijn we in Katmandu Central Busstation. We nemen daar een taxi naar Thamel en om halfvier zijn we weer in hotel Swoniga. Vlug een douche, nog even de benen strekken en dan eten en om halfnegen in bed.




DAG 27: Kathmandu

Het weer is hier al heel wat minder goed dan een kleine maand geleden. Vooral 's morgens is het mistig en redelijk fris.
Vandaag gaan we wandelen naar de Swayambuthna tempel op de heuvel even buiten de stad. Niet voor niets heeft die de bijnaam 'apentempel' want er leeft hier een hele kolonie makaken. Ze komen bij iedereen bedelen om wat te eten te krijgen, maar als je ze negeert gaan ze uiteindelijk andere mensen lastig vallen. Het is een heel groot tempelcomplex vanwaar je de hele vallei kan overzien.
De zon is er nu toch doorgekomen en het is een goeie 20 graden. Wij vinden dat heel goed voor begin december maar de Nepalezen zelf vinden het wat koud.
Terug in het hotel gaan we nog wat op het dakterras zonnen en 's avonds gaan we eten in het Tibetaans restaurant recht tegenover Swoniga. Je eet er goed en redelijk goedkoop en de sfeer is echt Tibetaans, vooral door de Tibetaanse boedhistische muziek.


DAG 28: Kathmandu - Bahktapur

Ook vandaag is het 's morgens nevelig en fris. We besluiten om deze dag de oude hoofdstad Bahktapur te bezoeken. We laten ons brengen met een taxi (300 Rps). Het is een goed halfuur rijden door het drukke verkeer.
Als toerist moet je nog eens 10 dollar betalen om de stad binnen te gaan.
Het is wel een mooie stad, met verschillende pleinen en oude tempels en paleizen, die allemaal recent gerestaureerd zijn. Maar als je even daarbuiten gaat zijn er ook heel armoedige steegjes.
We blijven een uur of 4 in Bahktapur en rijden dan met een taxi terug naar Thamel.



DAG 29: Kathmandu - Antwerpen

Onze laatste nacht in Kathmandu hebben we allebei zeer goed geslapen.
Een douche, ons laatste Nepalees ontbijt in het Tibetaans restaurant en dan inpakken voor de terugreis.
Om 1 uur moeten we onze kamer verlaten.
We geven onze bagage af aan de balie van het hotel en gaan nog een laatste keer door Thamel wandelen. We kopen nog enkele souvenirs, drinken gemberthee op een terrasje, kijken nog wat rond. Om halfvijf gaan we onze bagage halen en nemen een taxi naar de luchthaven.
Onze vlucht terug verloopt volledig volgens schema en we landen in Schiphol rond 6 uur.
Vandaar nemen we de trein naar Antwerpen, zodat we om 9 uur terug thuis zijn.