Classic Camera Collectors Club
Informatieve website van Frank Lakiere

Slovenë : de Juliaanse Alpen



Dit jaar gaan we eens nieuwe horizonten verkennen en we trekken naar Slovenië en meer bepaald naar de Juliaanse Alpen. Dit is het meest westelijke deel van Slovenië, grenzend aan Italië, Oostenrijk.
Dit meest oostelijke deel van het Alpengebied wordt Juliaanse Alpen genoemd naar de ons allen bekende Julius Caesar, die hier een provincie stichtte met als hoofdstad Cividale del Friuli.
De Juliaanse Alpen vormden lange tijd de taalgrens tussen enerzijds het Friulisch en Italiaan en anderzijds het Sloveens. In 1866 kreeg Italië een deel van de Juliaanse Alpen met o.a. Friuli.

Doordat de Juliaanse Alpen tot de eerste wereldoorlog een onderdeel waren van Oostenrijk-Hongarije gingen er ook veel Duitstaligen wonen, vooral rond Tarvisio en Pontebba in Val Canale en in Gorizia.
Tijdens WO I werd er in het zuidelijk gedeelte in de vallei van de Soca zwaar gevochten. De vele uitgehouwen loopgraven, stellingen en bunkers herinneren hieraan. Italië lijft in 1918 de Juliaanse Alpen in. Na de Tweede Wereldoorlog wordt het gebied aan Joegoslavië toegewezen en bij de spliting van Joegoslavië in 1991 worden ze dus een deel van Slovenië.

De berg Triglav ligt middenin het nationale park (in het Sloveens : Triglavski Narodni Park) en is met zijn 2864 de hoogste bergtop van Slovenië.
Het park heeft een oppervlakte van 838 km² en beslaat zodoende 4% van de totale oppervlakte van Slovenië.
In het zuiden liggen de plaatsen Bovec en Kobarid, in het noorden Kranjska Gora en Jesenice.
Bovec ligt in de mooie vallei van de Soca, een paradijs voor liefhebbers van kano en kajak.
Nabij Kranjska Gora is de bron van de Sava Dolinka (45 km lang) die via Kranjska Gora, Jesenice, Bled en Lesce stroomt tot hij samenvloeit met de Sava Bohinjca.
Aan de oostelijke rand van het park liggen 2 meren: het meer van Bohinj en het meer van Bled.
Nabij het meer van Bohinj ontspringt de Sava Bohinjca. Deze rivier is 31 km lang en stroomt richting Bled. Hij komt uiteindelijk tussen de stadjes Lesce en Radovljica samen met de uit het noorden komende Sava Dolinka. Dan stroomt de Sava verder door slovenië, Croatië, Bosnië om uiteindelijk 945 km verderop in de Donau uit te monden nabij de Servische hoofdstad Belgrado.
Het midden en noorden van het park zijn het meest bergachtig, met de Triglav van 2864 meter als hoogste punt en de Vrsic pas tussen Bovec en Kranjska Gora als hoogste bereidbare bergpas (1611 m).

Teneinde ons wat voor te bereiden hebben we 2 boekjes aangekocht:
- de Lonely Planet uitgave : Slovenia
- de Cicerone Guide : The Julian Alps of Slovenia - Mountain walks and short treks

Dit zijn allebei engelstalige werken.

De Lonely Planet is een algemene toeristische uitgave waarbij we wat meer leren over de geschiedenis, de kultuur en allerlei wetenswaardigheden per stad of streek.

De Cicerone Guide is heel specifiek gericht op info over wandelingen in de Alpen.


Dag 1 : zondag 24 augustus 2008
Antwerpen - Bovec

Omstreeks 6 uur vertrekken we naar Slovenië. De GPS geeft aan dat we rond 4 uur zullen aankomen, sanitaire en andere stops niet meegerekend.
We rekenen er dus op om zonder al te veel problemen in de vooravond aan te komen in Bovec. Maar op de autostrade naar München zijn er in Mecklenburg werkzaamheden en zo zitten we 2 uur vast in een 16 km lange file.
Uiteindelijk bereiken we Bovec omstreeks 8 uur, juist op tijd om voor het donker de tent op te slaan.
De camping Polovnik is niet erg groot maar nu het seizoen op zijn einde loopt is er plaats genoeg.
Er is hier bij de camping een restaurant/café met terras waar we nog een glas wijn drinken vooraleer onze slaapzak op te zoeken...



Dag 2 : maandag 25 augustus 2008
Bovec

Het is een zonnige ochtend na een eerder frisse nacht.
Na het ontbijt gaan we eerst het stadje bekijken en in het infocentrum voor toerisme kopen we een kaart van Bovec en omgeving.
Om te beginnen kiezen we wandeling B1. Deze is in het boek 'Walking in the Julian Alps' beschreven als wandeling 32.
Vanuit het centrum van Bovec gaan we eerst rechtsaf en dan direkt naar beneden naar het klein vliegveldje. Hiervoor moet je eerst de Geres rivier en de grote weg oversteken. Het vliegveld wordt vooral gebruikt als landingsplaats voor parapente-beoefenaars.
We volgen de uiterste rand van de vliegstrip tot bij een merkpaal B1 en dalen hier linksaf naar de Soca rivier.
Dit is een beboste weg en we hebben hier ene mooi zicht op de omliggende bergen met de Monte Canin als hoogste piek (2487 m).
Zo bereiken we Cezsoca. Na de brug over de Soca slaan we direkt linksaf en volgen de rivier tot aan de volgende brug bij de samenkomst van de Soca met een bijrivier, de Slatenik.
De weg is hier verhard en we lopen verder met de Soca aan de linkerkant. Zijweggetjes laten we voor wat ze zijn.
Zo bereiken we uiteindelijk Ustinc, een klein gehucht, en we gaan verder langs de Soca tot we Jablenka bereiken.
Bij het einde van Jablenka nemen we de weg aangeduid met Vodenca B1. Tijdens deze boswandeling zien we veel bloemen waarbij vooral de wilde cyclamen opvallen.
ZO komen we bij een hangbruggetje hoog boven de rivier met een schitterend uitzicht, maar de brug wiebelt toch iets te veel om comfortabel foto's te schieten.
Na de brug slaan we linksaf en volgen de Soca tot een volgende hangbrug. Als we die oversteken komen we in Vodenca op de camping TONI.
Deze camping wordt blijkbaar vooral gebruikt door jongeren die hier met hun kajak dicht bij de Soca kamperen.
De weg loopt rechtdoor dwars door deze camping en daarna via een tarmacweg, eerst stijgend en daarna vlakker tot bij de vliegstrip van Bovec, vanwaar we terug wandelen naar het centrum van Bovec, war we op en terrasje in de zon een koele pint drinken.

Totale afstand = 9 km.
Duur: 3 uur met inbegrip van enkele pauzes voor het maken van foto's.
Hoogteverschil : 60 m
Moeilijkheidsgraad (1-5) : 1



Dag 3 : dinsdag 26 augustus 2008
naar de Dolina Skratov (Vallei van de kabouters)

Rond 7 uur worden we gewekt door vroege werkers die naast de camping bezig zijn met het bouwen van een appartementsblok.
De zon staat al te stralen in een blauwe hemel en het is al redelijk warm.
Tegen 11 uur vertrekken we voor wandeling 35 in ons boek. Dit is de Humcic wandeling, langs versterkingen uit de eerste wereldoorlog.
In de vallei van de Slatenik zijn er dan zware gevechten geweest tussen de legers van Oostenrijk-Hongarije en Italië.

We starten deze wandeling nabij het kano-centrum in Cezsoca(waar we gisteren al gepasserd zijn).
We volgen hier weer de recherkant van de Soca tot aan de brug over de Slatenik.
Hier staat een groot bord met wat uitleg over de Humcic-wandeling.
We gaan hier rechtsaf via een breed pad dat licht stijgend de bossen inloopt. Na een goede km is er een T-kruising met rechts de aanduiding Dolina Skratov. Volgens ons boekje moeten we hier links afslaan en vanaf nu de bordjes volgen met daarop rode strepen en een afbeelding met prikkeldraad.
We volgen dus de bosweg links maar zien geen enkele zijweg en ook geen enkele ander aanwijzing. Dus gaan we rechtdoor tot we over een kleine rivierbedding in een doodlopend paadje belanden.
We hebben blijkbaar iets over het hoofd gezien... dus terug naar het begin en zeer nauwgezet de weg volgen.
Maar dit levert niets op. We komen op hetzelfde doodlopende paadje.
Dan besluiten we maar om de Humcic-wandeling te laten voor wat ze is en gaan terug naar de T-splitsing. Hier wandelen we nu rechts en gaan naar de Dolina Skratov (aangeduid met B7).
Rond 1u30 nemen we onze middagpauze. We vinden een plaats met enkele grote rotsblokken om op te zitten. Als we na een halfuurtje verder trekken komen we na enkele honderden meters bij een kleine weide met volop zon. Jammer want dit zou de perfecte plaats geweest zijn voor onze lunchpauze!
Na een drietal km is er een aanduiding naar Dolina Skratov. Je moet hier rechtsaf afdalen tot bij de rivier Slatenik. Overal rond het pad zijn er beeldjes van kabouters geplaatst op rotsen en bomen. Jammer genoeg zijn er heel wat beeldjes kapotgeslagen. Zelfs in deze afgelegen plek is er vandalisme. Onbegrijpelijk!
Uiteindelijk is er beneden bij de rivier een grote vervallen hut die het eindpunt markeert. In een metalen koffertje zit er een boekje waar de bezoekers kommentaar kunnen inschrijven. Dit is een systeem dat we ook later nog aantreffen op andere plaatsen.

We wandelen nog wat verder tot waar de Slatenik als een klein bergriviertje tussen de rotsen zijn weg zoekt. En dan gaan we terug langs de kabouters de weg naar boven.
Iets voor 4 uur zijn we terug bij de auto.

Aantal km : 11 km
Duur : wandelen 4 uur
Hoogteverschil : 400 m
Moeilijkheidsgraad (1-5): 2





Dag 4 : woensdag 27 augustus 2008
Beklimming van de Svinjak (1653 m)

Na de eerder gemakkelijke wandelingen van de vorige dagen zijn we vastbesloten om er wat steviger tegenaan te gaan. We vertrekken om 9u30 met de auto naar Kal-Koritnica, een dorpje langs de weg naar Trenta.
Hier begint wandeling 37 uit ons boekje : de beklimming van de Svinjak(1653 m).
Iets voorbij de autobusstopplaats geeft een bordje het begin aan van de klim. Eerst is er een korte weg tussen de huizen en achtertuintjes. Een bord met een grote rode cirkel op witte achtergrond geeft het pad aan dat al direkt omhoog oploopt en vol losse stenen ligt.
We lopen aan de rand van een weide en dan na een paar honderd meter rechtsaf en altijd omhoog.
Bij een merkpaal in het bos gaan we links naar Celo. Dit is een openluchtmuseum met gevechtstorens en versterkingen uit de eerste wereldoorlog. Reken een goed halfuur als je dit ommetje wil maken. Het is echt wel de moeite want op deze wandeling krijg je behalve bomen en op enkele plaatsen een panoramisch zicht is er op deze beklimming niet veel te beleven.
In het bos is de grond minder stenig maar het pad loopt constant omhoog met nu en dan steilere stukken. Zo gaan we langzaam zig-zag langs de bergwand omhoog. Na zo'n 3 uur klimmen worden de bomen iets kleiner en het bos wordt ook meer open. We naderen blijkbaar de boomgrens.
Onze GPS wijst 1300 m aan. Het pad wordt hier smaller en kruipt verder langs de steile bergwand. Ik besluit dat het voor mij genoeg is geweest. Voor iemand met hoogtevrees is de pret er hier wel af.
In het bos viden we een pic-nic plaats en we rusten hier wat en eten brood met pepersalami.
De afdaling gaat langs dezelfde weg terug en zoals altijd is dit minder zwaar, minder zweten ook maar wel meer belastend voor de knieën.
Na een goeie 5 uur zijn we terug beneden.

Aantal km : 6 km (= op GPS en dus afstand horizontaal gemeten)
Duur : 4u30 wandelen
Hoogteverschil : 1300 - 460 = 840 m
Moeilijkheidsgraad : 3

's Avonds willen we naar het restaurant op de camping maar dit is op woensdag gesloten. Dus gaan we dan maar te voet binnendoor naar Bovec centrum. Het restaurant LETNI VRT zit stampvol maar er is wel nog een plaatsje voor 2. Voor een mixed grill, een pizza + een slaatje en 1 liter rode wijn betalen we 31 EUR.
Terug op de camping is er een bende Duitsers opgedoken met veel bier en veel lawaai. Er komen hier wel meer groepen die dan samen op de Soca gaan kanovaren. Deze groep is wel de luidruchtigste tot nu toe en ze houden de camping wakker tot ver na middernacht. Leuk is anders...


Dag 5 : donderdag 28 augustus 2008
Wandeling naar het fort van Kluze

Bij de afdaling gisteren heb ik mijn grote teen gestoten en nu heb ik knalblauwe teenangel. Erger is het dat die teen nu ook nogal drukgevoelig is.
Toch gaan we wandelen en aangezien we eerder de Humcic frontlinie niet gevonden hebben gaan we naar een andere frontlinie nabij Kluze.
We vertrekken van de camping rond 9 uur en gaan te voet naar Bovec centrum. Hier nemen we de B4 route: omhoog naar de kerk en dan rechtsaf, eerst door weiden, dan rechtsaf met een muur langs je linkerkant. De weg is hier aangegeven door gele cirkels of gele strepen. We passeren enkele stallen en een boerderij. Links is de Rombon en rechts hebben we zicht op de vallei met Bovec en in de verte de Svinjak.
Verderop loopt het pad langs een muur. Let op want je moet hier voor het einde van de muur in de weide linksaf en omhoog (aangegeven op 2 grote stenen in de weide).
We klimmen nu gezapig op de flank van de Rombon en het gaat zigzag omhoog tot op 450m.
Dan wordt de weg vlakker en het pad gaat golvend verder door het bos. Op enkele plaatsen gaat het pad over steenslag, maar zonder veel problemen. Ook zijn de aanduidingen B4 of Kluze zeer goed aangegeven.
Na een kleine 7 km gaat het pad nu zigzag naar beneden en zo komen we bij fort Herman. Dit is het bovenste fort van de versterking van Kluze.
Fort Herman is eigenlijk een ruïne. Voor degenen die het aandurven is er de mogelijkheid om via een vertikale metalen ladder af te dalen in een schacht die toegang geeft tot de onderaardse gangen en verblijven die in de berg uitgekapt zijn.
Wij blijven boven, eten en drinken wat en genieten op het gras van de zon.
Vanaf fort Herman gaat de weg langzaam bergaf. We moeten nog door een lange tunnel (electrische verlichting is aanwezig) en komen zo bij fort Kluze dat nu een museum is.
Hier moeten we linksaf over de brug over de Koritnica. Dit riviertje loopt hier door een zeer smalle en zeer diepe kloof.
De B4 route gaat hier over een brede landbouwweg langzaam omlaag. Na een haarspeldbocht is er een splitsing en hier kan je de B4 zowel links als rechts volgen. Volgens ons boekje kom je via de rechtse weg op een bedenkelijke hangbrug over de rivier. Dus gaan we links en kruisen de rivier over een gewoon bruggetje. Daarna is er een bosweg die verder uitkomt op een weide nabij enkele huizen. Van dan af his de weg breder, bereidbaar en zanderig maar uiteindelijk komen we bij de grote weg en steken die over en bereiken zo door het bos Bovec.

Aantal km : 13,5 km
Duur : 5u30 wandelen
Hoogteverschil : 450 m
Moeilijkheidsgraad : 2






Dag 6 : vrijdag 29 augustus 2008
van Bovec naar Kranjska Gora en Dovje

Tijd om verder te trekken. We breken onze tent op en gaan naar Kranjska Gora. We zouden grust nog enkele dagen in Bovec kunnen blijven maar de grote groep Duitse kajakkers maken 's avonds heel laat toch te veel lawaai!

Om 10 uur vertrekken we noordwaarts in de Soca vallei via Trenta en de Vrsic pas (1611m)
De weg is zeer bochtig en de bochten zijn genummerd van 1 tot ergens begin de 50. Deze weg is tijdens de tweede wereldoorlog aangelegd door Russische krijgsgevangenen. Onderweg heb je enkele schitterende uitzichten op de Alpentoppen van het Triglav Nationaal Park. Bovenaan de pas is het zeer druk en er is geen parkeerplaats zodat we vlug doorrijden.
Van Kranjska Gora volgen we de richting Jesenice en komen zo na 8 km bij Dovje aan in de camping KAMNE.
We zijn nog juist op tijd om een frisse pint te bestellen voordat de receptie op de middag sluit.
Op de camping is er nog ruimschoots de keuze om onze tent te plaatsen, maar later tegen de avond aan komen er nog heel wat kampeerders bij en raakt de camping bijna vol.
En jammer genoeg ook hier weer een groepje van een 4-tal jonge Duitsers die tot bijna 2 uur 's nachts redelijk lawaaiierig bezig blijven.

Dag 7 : zaterdag 30 augustus 2007
Dovje en Mojstrana

Vanochtend is het kil en de mist blijft langs de berghellingen hangen. Hier en daar zie je blauwe plekken aan de hemel en dus zal het wel opklaren. Misschien is het weer hier minder goed omdat we nu aan de noordkant van de Triglav kamperen.
Iets na 10u30 rijden we naar Mojstrana. Door de smalle straatjes is parkeren hier moeilijk maar we vinden een plaatsje nabij de Toerist Info.
We zijn van plan om vanaf hier de route 17 te volgen. Maar algauw merken we dat op de paaltjes veel van de aanduidingen verwijderd zijn.
Dan maar zelf een wandeling maken en bij een brug over de Sava gaan we de weg stroomopwaaarts volgen. Maar na een goeie km loopt dit pad dood bij de rivier.
Dus wandelen we noodgedwongen terug en gaan verder met wandeling 14.
Zo gaan we iets buiten het dorp rechtsaf de bossen in en dan eerst een goed halfuur constant omhoog. Hierna gaat het pad golvend verder tot we uiteindelijk aankomen op een grasveldje met een panoramisch zicht op Mojstrana en op de Sava vallei.
We pauzeren hier in de zon, rusten en eten wat en gaan terug door het bos. Na een kleine 2 uur wandelen zijn we terug bij de auto.

Aantal km : 5,8 km
Duur : 2 u wandelen
Hoogteverschil : 425 m
Moeilijkheidsgraad : 2
Op de camping zijn de meeste nieuwkomers van gisteren weeral vertrokken. Zo is er een plaats vrijgekomen die ons heel wat beter lijkt en dus verhuizen we onze tent wat verderop. Dat is in een halfuurtje gebeurd en we genieten voor de rest van de dag van zonnig en warm weer. 's Avonds wordt het echter al vroeg betrokken maar het blijft droog.






Dag 8 : zondag 31 augustus 2008
De vijvers van Zelenci

Hetzelfde weer als gisteren maar de mist in de bergen lijkt nog iets dichter. Toch is het aangenaam warm en de zon komt er uiteindelijk toch door.
Vandaag staat er weer een gemakkelijke wandeling op het programma. Eerst rijden we naar kranjska Gora en parkeren nabij het centrum.
De wandeling start aan de kerk en vanaf hier volgen we wandeling 4.
Eerst gaat het richting de grote weg. We steken die over en daarna gaan we ook over de brug over de Sava.
Het pad loopt hier door bossen en langs weiden. Bij het begin is er een paardefokkerij met splinternieuwe paardestallen en omheiningen. daarna komen we in gebeid met gemengd bos en weiland. Dan wordt de weg breder en zo komen we in Podkoren.
Op de weg naar het centrum ligt huis met nr 63. In de gevel is er een herinneringsplaat aangebracht voor DAVY, de uitvinder van o.a. de mijnwerkerslamp, die hier enige tijd heeft verbleven.
In het centrum van Podkoren staat een grote linde midden op een pleintje. Iets verderop links is er een 400 jaar oude herberg, de Gostilna Serc, waar we even pauzeren. Je zou hier normaal iets kunnen eten en drinken maar de Gostilna is gesloten en staat nu te koop.

Dan gaan we verder naar Ratece (wandeling 12) over een tarmacweg die aangelegd is op de bedding van de oude spoorweg en die nu voorbehouden is voor fietsers en wandelaars. Rechts van die weg ligt de Vitranc, een berg met veel skipistes en verder voor ons torent de Jalovec, met zijn 2645m de zevende hoogste berg van Slovenië, hoog boven alles uit.
De wegwijzers naar Zelecni volgen we niet maar we gaan rechtdoor tot Ratece, een klein dorpje waar we een kijkje nemen in de rijkversierde kerk. Je kan de kerk wel binnen maar enkel tot in het voorportaal. Een stevig smeedijzeren hek sluit de rest van de kerk af om diefstal en vandalisme tegen te gaan. Kijken kan dus wel maar aankomen niet.
Nu keren we terug en komen na enkele km bij de parking van Zelecni. Deze vijvers worden aanzien als de bron van de Sava, de grootste rivier van Slovenië. De vijvers van Zelecni bevriezen nooit omdat ze bevoorraad worden door ondergrondse bronnen. Een van die bronnen is de waterval van Nadiza, die ondergronds verdwijnt en hier in de Zelecni vijvers weer bovenkomt.
Van de vijvers gaan we terug naar Podkoren en volgen nu wandeling 4 terug naar Kranjska Gora via een gemakkelijke weg door bossen en langs weiden en uiteindelijk een km langs de Sava.

Aantal km : 15,8 km
Duur : 5 u wandelen
Hoogteverschil : miniem
Moeilijkheidsgraad : 1


Dag 9 : maandag 1 september 2008
Planica en Tamar Dom met de waterval van Nadize

Deze wandeling is beschreven in het Cicerone boekje als route 2 en is plaatselijk aangeduid als wandeling 9.

We moeten starten in Podkoren en aangezien de route via de oninteressante fietsroute loopt gaan we gewoon met de auto tot bij het oude station van Podkoren.
Van hieruit is het richting Ratece maar nu gaan we direkt de weiden in en lopen min of meer parallel aan de fietsweg. Links van ons zijn de hellingen van Vitranc met veel skipistes maar nu zijn dat allemaal bloeiende weiden. Stilaan komt er wat meer bos zo gaat het verder tot we een nieuw ski-oord bereiken.
Hierna volgen we eventjes de tarmacweg en zo komen we bij de schansen van Planica. Dit zijn de hoogste natuurlijke schansen voor skispringen ter wereld. Jaarlijks komen er meer dan 50.000 toeschouwers kijken naar de wedstrijden waar er momenteel sprongen over de 200m gerealiseerd worden.
Wij passeren dit complex en komen bij een brede droge rivierbedding. Links en rechts zijn er brede paden en ze lopen allebei naar de Tamar Dom, een berghut nabij de watervallen van Nadize.
We nemen de linkse weg en komen rond 1 uur zonder problemen bij de Tamar Dom aan vanwaar je een kleine waterval, de Izvir Nadize, kan zien.
Hier pauzeren we wat, eten en drinken en vatten daarna de klim aan naar de bron van Nadize.
Het lijkt vanaf de Tamar Dom een hele klim te worden maar eigenlijk valt het nogal mee. Na een goed halfuur zijn we dicht bij de bron maar het mooiste uitzicht op de waterval heb je iets lager. Vandaar heb je ook een mooi panoramisch uitzicht op de tegenoverliggende hellingen met de kapel nabij de Tamar Dom.

Terug beneden nemen we de andere weg terug (weg 9, later weg 11) en we komen zo niet ver van de Zelecni vijvers op de fietsbaan.
Die volgen we dan terug naar Podkoren.

Aantal km : 15,7 km
Duur : 4u45' wandelen
Hoogteverschil : 358 m
Moeilijkheidsgraad : 2






Dag 10 : dinsdag 2 september 2008
van Dovj naar Bohinj
Vannacht heeft het tussen 3 en 4 uur geregend maar 's morgens is de mist al rond 10 uur opgetrokken en wordt het zonnig.
Van zodra de tent droog is pakken we alles in en gaan op weg naar Bohinj, een tripje van 55 km.
Via Jesenice, Bled en Lesce bereiken we het meer van Bohinj tegen de middag en we rijden naar de camping ZLATOROG. Bij Ribcev Laz (begin meer) voor de brug linksaf. Zuidoever van het meer volgen naar het westen. Na ca. 3 km in de bocht de toegang naar de camping. in UKANC aan het uiterste einde van het meer.


Zlatorog (= Goudenhoorn) is een legendarische witte berggeit met gouden horens die in de bergen rond Triglav een schat bewaakte. Een jonge moedige jager uit de Trenta vallei was verliefd op een meisje en won haar hart door bloemen te schenken. Maar op zekere dag kwam er een rijke koopman uit Venetië langs en die schonk het meisje gouden sieraden. Toen de jager daarna het meisje weer opzocht was ze niet meer zo onder de indruk van de bloemen. Dan besloot de jager om de bergen in trekken en de geit met de gouden horens te zoeken en zijn schat te stelen. 's Morgensvroeg vond hij Zlatorog en hij verwondde het dier en achtervolgde het. Het stervende dier sleepte zich nog naar een gevaarlijke richel op een bergwand. Het bloed van Zlatorog liet daar magische bloemen groeien en deze hadden een genezende kracht. Vooraleer de jager de berggeit kon bereiken had die al een van die bloemen opgegeten en dat gaf hem een nieuwe levenskracht. Zlatorog stormde op de jager af en stoote hem van de bergwand. Het dode lichaam van de jager werd door de rivier Soca naar de vallei gevoerd...
In Ribcev Laz, aan de oever van het meer van Bohinj, staat dit standbeeld van Zlatorog.


De camping is redelijk vol en je hebt de keuze uit genummerde plaatsen dichter bij het meer of vrij te kiezen plaatsen iets verder af. De genummerde plaatsen zijn wel 2 EUR p.p. en per nacht duurder.
We kiezen een plaatsje dicht bij het meer en tegen 2 uur is de tent opgeslagen en kunnen we rustig de namiddag aan het meer doorbrengen en ook nog naar Ribcev Laz rijden om inkopen te doen.





Dag 11 : woensdag 3 september 2008
Wandeling rond het meer van Bohinj

Wanneer we rond 8 uur wakker worden hangt er een dichte mist over het meer. Het is ook windstil en zo trekt de mist maar langzaam op.
Vandaag gaan we een verkennende wandeling maken rond het meer, eerst aan de noordkant langs de rand van het meer en dan vanaf Ribcev Laz terug naar Ukanc via een pad parallel aan de weg maar hoger door het bos.(Boekje Cicerone : route 20)
Na de camping slaan we direkt rechtsaf en dan links langs een riviertje, de Savica (= kleine Sava) en een bruggetje over. Daarna weer rechtsaf en we passeren enkele weekendhuisjes en volgen de aanduidingen '4'.
Zo lopen we de hele tijd redelijk dicht bij de rand van het meer, met nu en dan kleine strandjes. Er is nauwelijks hoogteverschil en de bomen zorgen ervoor dat het op het bospad niet te warm wordt.
We eten wat op zo'n strandje en komen daarna via een weide die gebruikt wordt als landingsplaats voor paragliders aan de andere uithoek van het meer in Ribcev Laz.
Hier gaan we terug richting Ukanc en iets na het standbeeld van Zlatorog, de geit met de gouden horens, slaan we linsaf het bos in. Het pad is goed aangeduid en overal waar we een beek of een diepe droge bedding over moeten zijn er bruggetjes gebouwd. Zo komen we uiteindelijk bij de skilift Vogel en uiteindelijk na zo'n 3,5 uur zijn we terug bij de tent.
We hebben nog alle tijd om wat in de namiddagzon te luieren en een boekje te lezen...

Aantal km : 14km
Duur : 3u30' wandelen
Hoogteverschil : miniem
Moeilijkheidsgraad : 1






Dag 12 : donderdag 4 september 2008
Naar Korita Mostnice

Vannacht zijn we enkele malen wakker geworden door de regenvlagen maar tegen de ochtend is het opgehouden met regenen.
Wanneer we opstaan is er maar weinig mist en in de lucht zien we al enkele blauwe plekken en dus zal het wel weer zonnig worden.

Vandaag nemen we route 23 uit ons boekje.
Deze wandeling gaat langs de Mostnica rivier en zo tot aan het einde van de Voje vallei waar zich de Mostnice Slapovi (de waterval van de Mostnica) bevindt.

We vertrekken met de auto naar Stara Fuzina, dat is iets voorbij Ribcev Laz, en nemen voor alle zekerheid toch een regenjasje mee.
Stara Fuzina is een mooi dorpje maar er is betalend parkeren nabij de Tourist Info. Dus rijden we iets verderop rechts over de brug tot bij het kerkje waar er een tiental vrije parkeerplaatsen zijn..
We gaan dan terug naar het 'centrum' waar je een café en een supermarkt hebt en gaan hier noordwaarts. Er komt ook juist een schoolbus met een groep kinderen die ook die wandeling zullen maken en dus reppen we ons om wat voorsprong op te bouwen.
We lopen eerst een eindje door een weide en kome zo bij Hudice Most of de duivelsbrug. De rivier die in het dorp nog vlak naast ons stroomde loopt hier onverwachts door een heel diepe kloof ondre de brug.
De weg loopt langzaam stijgend verder naast de rivier en zo komen we aan een splitsing. Hier is in een hutje een betaalpost. Om verder te gaan kost het 2 EUR maar het vervolg is dit echt wel waard.
Wij nemen de rechterkant en gaan verder langs de rivier die nu eens in een diepe kloof en dan weer naast de weg stroomt. Het water heeft de rotsen uitgesleten en het water is zo helder dat je zelfs van bovenaan de kloof de vissen in die poelen ziet zwemmen.
Bij de volgende grote brug gaan we op een sterk stijgend pad in het bos dat uiteindelijk uitkomt op een grintweg. Na enkele bochten zie je dan plots het einde van de Voje vallei met een weide en een berghut, de Koja na Vojah. Het is ondetussen tijd voor het middageten en we bestellen hier rundersoep met brood. Het is meer runderbouillon dan soep maar het is wel lekker en het kikkert ons op zodat we na een hlafuurtje terug op stap gaan. Het is nog een 20 minuten klimmen door het bos tot we uiteindelijk de waterval bereiken.

De terugweg gaat weer via de berghut en tot aan de brug. Hier nemen we de rechterkant en we volgen zo de riveir tot aan het tolhuisje en dan verder tot in Stara Fuzina.

Aantal km : 9km
Duur : 3u20' wandelen
Hoogteverschil : 300 m
Moeilijkheidsgraad : 2


Dag 13 : vrijdag 5 september 2008
REGENDAG !!

's Nachts regelmatig een bui met onweer en veel gedonder. Overdag blijft het weer hetzelfde en dus vandaag even naar Ribcev laz om te winkelen en dan rustig binnen blijven.... Het wordt een kruiswoordraadseldag.


Dag 14 : zaterdag 6 september 2008
naar de Rudnica (950 m)

Vannacht is het minder gaan regenen maar toch krijgen we nog enkele buien in de voormiddag. Maar er zijn ook enkele opklaringen en dus gaan we op stap naar de Rudnica. (Boekje Cicerone: route 22)
Dit is een lage bergtop die de vallei aan het eind van Bohinj meer in twee splitst : in het noordelijk deel ligt Stara Fuzina met de Ribnica riveir, terwijl je in het zuidelijk deel de vallei van de Sva Bohinjca met de dorpen Kamje en Bohinsjka Bistrica hebt. De top van de Rudnica staat hiertussen en je hebt hier dan ook een goed zicht op het meer en de omgeving.

De route start weer in Stara Fuzina. Juist voordat je de kerk bereikt is er een weg rechts aangeduid met Rudnica. Dit is een tarmacweg met iets verderop een brug over de Ribnica rivier waarna de weg steiler wordt en nu begint het ook nogal hevig te regenen. We schuilen enige tijd onder een boom tot het wat kalmer regent en gaan dan verder. Zo bereiken we na een klim van 430 meter uiteindelijk een blokhut waar we op een houten bank kunnen zitten, onze natte kleren uittrekken, de modder van onze schoenen wassen en wat eten en drinken.
Vanaf de hut heb je inderdaad een mooi panoramisch zicht op het meer en de bergen errond. Jammer dat ik mijn fototoestel vandaag in de tent vegeten ben!

Je kan nog een kleine omweg maken in de bossen rond de hut maar wij gaan verder langs het bord 'Razglednik 100m' (= uitzichtpunt op 100m) en zo komen we op een bospad dat omlaag loopt langs de zuikant van de Rudnica. Hier kijken we uit over de vallei van de Sava Bohinjka en enkele kleine dorpjes Brod en Savica.
Iets lager komen we aan een weide rechts van het pad. Deze weide passeerden we ook maar dan aan de overzijde bij het klimmen naar de hut.
Het pad loopt langs de bergwand en is op sommige plaatsen nogal steil met veel los grint.
Uiteindelijk komen we via een heel modderige weg uit het bos en komen zo in het dorpje Brod.
Ondertussen is de zon er en we blijven hier wat van haar warmte genieten op een stapel gerooide bomen.
Na het dorp volgen we de weg langs de Sava en bereiken zo na een kleine 4 km uiteindelijk Ribcev Laz, waar we voor de kerk van de h. Johannes de Doper rechts afslaan naar Stara Fuzina.

Aantal km : 12km
Duur : 3u30' wandelen
Hoogteverschil : 430 m
Moeilijkheidsgraad : 2






Dag 15 : zondag 7 september 2008
van Bohinj naar Ljublijana

Slovenië is meer dan de Juliaanse Alpen en dus besluiten we om ook de hoofdstad te bezoeken.
We breken onze tent op en tegen de middag rijden we terug noordwaarts naar Bled en dan naar Ljublijana, in totaal een 85 km.
De camping ligt een 5 km ten noorden van het centrum van Ljublijana en is gemakkelijk te vinden. Er is keuze te over om de tent te plaatsen en de zon schijnt volop. Naast de camping is er een groot zwemparadijs - de LAGUNA - waar we als kampeerder gratis toegang krijgen. We gaan dus in de namiddag wat zwemmen en wat zonnen. En 's avonds gaan we zeebaars eten in het restaurant nabij de camping.

Dag 15 tot 17 : maandag 8 tot donderdag 11 september 2008
Ljublijana

De dag begint met buien! Buiten de camping nemen we de bus naar Ljublijana en komen daar rond de maiddag aan middenin een stortbui. Gelukkig klaart de hemel hierna op en wordt het voor de rest nog een droge en redelijk zonnige dag.
We doorkruisen de oude stad met winkelstraten met al de bekende exclusieve merken van juwelen, horloges en haute couture. We zijn benieuwd hoeveel Slovenen hier hun inkopen doen. Zo zien we in een etalage verschillende GSM's van het merk VERTU (een engelse fabriek die onderdeel is van Nokia) met een prijskaartje vanaf 4400 EUR tot zelfs 7300 EUR. Geen spek voor onze bek!

's Avonds zijn we op tijd terug om nog een uurtje in de Laguna te plonsen en te zonnnen.
Dinsdag is het zonnig en warm en dus gaan we vandaag lekker lui niks doen, behalve wat zwemmen, zonnen, lezen, eten en drinken.

De woensdag is het tijd voor een bezoek aan de grotten van Skocjan, een 60 km ten zuiden van Ljublijana. Deze grotten en de omgeving zijn beschermd en door de unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. Een bezoek kost je dan ook 14 EUR en dat is toch nogal duur.

We komen er aan op tijd voor de wandeling van 11 uur. De tocht van 6 km door de grotten is wel indrukwakkend : eerst is er de zogenaamde stille grot met grote druipstenen. In het tweede gedeelte stroomt de rivier en hier is het dus niet stil meer. Je komt verder in een immens grote kamer, een van de grootste van de wereld, waar je over een brug 45 meter boven de bodem van de grot wandelt.
Uiteindelijk komen we buiten via een soort grote rotskoepel. Van hier kan je terug naar boven met een treintje maar wij gaan liever te voet terug.

Van Skocjan is het maar een tiental km tot Lippice, het dorp dat wereldbekend is voor zijn paarden, de Lippizaners.
Wij zijn echter niet zo'n paardefreaks en dus rijden we terug naar onze camping en naar de Laguna.

Woensdag wordt onze laatste dag in Slovenië. Het wordt weer een dagje luieren en genieten, alvorens we de donderdag ons boeltje bijeenpakken en terug naar Antwerpen rijden.






Nog enkele wetenswaardigheden :

Eten en drinken

Fauna en flora